நாட் குறிப்பு புத்தகம்.

எனக்கு ஒரு விபரீத ஆசை உண்டாச்சுங்க... என்ன அப்படின்னு கேட்கறீங்களா..

புது வருஷம் வந்துச்சுன்னா பலருக்கும் வரும் ஆசைதாங்க எனக்கும் வந்துச்சு...

ஆசையை அடக்க முடியலை..

நிறைய பேர்கிட்ட பார்ர்கும் போது, வழ வழன்னு கலர் கலரா, வித விதமான அளவுகளில் பார்க்கும் போது எனக்கு ஆசையா இருந்திடுச்சுங்க..

எப்படியாவது ஒரு நாட்குறிப்பு புத்தகம் (டைரி? / டயரி?) வாங்கி தினமும் எழுத ஆரம்பிக்கணும் அப்படின்னு...

ஒரு சுபயோக சுப தினத்தில் நானும் டைரி வாங்கலாம் அப்படின்னு நினைச்சுகிட்டு கடைக்குப் போனா, அங்க வித விதமா வச்சு இருந்தாங்க. வழ வழன்னு அட்டை போட்டு சூப்பரா வச்சு இருந்தாங்க. நாமதான் ரொம்ப சுறு சுறுப்பாச்சுங்களா, ஒவ்வொன்னா பாக்கும் போது, இத வாங்கலாம், அதவாங்கலாம் அப்படின்னு நினைச்சு எதையும் வாங்காம விலையை மாத்திரம் பார்த்துட்டு (விலையைக் கேட்டு டரியல் ஆகி !!) திரும்பியாச்சு.

மறு நாள் நம்ம மேனேஜர் கூப்பிட்டு, ராகவா இத வச்சுக்க அப்படின்னு ஒரு பெரிய டைரி ஒன்னு கொடுத்தாருங்க. அத பார்த்தவுடனே நமக்கு பெருமை பிடிபடல. வாங்கி மேலட்டையைத் தடவிப் பார்க்கிறது, ஒவ்வொரு பக்கமா திருப்பிப் பார்க்கின்றதும் அப்படி ஒரு சந்தோஷம். குழந்தையை அப்பா மிட்டாய் கடைக்கு அழைச்சுக்கிட்டு போன மாதிரி ஒரு சந்தோஷம். ஒரு வருஷம் கழிச்சு இதை படிச்சுப் பார்த்தா எவ்வளவு விசயம் எழுதியிருப்போம் அப்படின்னு ஒரு எண்ணம்.

பெரிய பெரிய தலைவர்கள் எல்லாம் சுயசரிதம் எழுதும் போது, இது மாதிரிதான் தங்களுடைய டைரியை வச்சு ரெபரன்ஸ் பார்த்து எழுதுவாங்க போல. நாமளும் பின்னாளில் பெரிய ஆளா (நினைப்புத்தான் பொழப்ப கெடுக்குது !!!) வரும் போது இது ரொம்ப உபயோகப் படும், சுய சரிதம் எழுதுவது மாதிரி கனவு வேற. புது வருஷம் பிறக்கும் வரை இப்படி வித விதமா கனவு கண்டுகிட்டே இருந்தேன்.

புது வருஷமும் வந்தது.. கார்த்தால எழுந்தவுடனே பல் தேய்ச்சு, தங்க மணி கொடுத்த காப்பியைக் கூட குடிக்காமல், டைரியை எடுத்து வச்சுகிட்டு எழுத உட்கார்ந்தாச்சு.

என்ன எழுதுவது. சரி முதலில் நம்ம பேர், அட்ரஸ், பிறந்த தேதி, தங்கமணிகிட்ட மாட்டிகிட்ட தேதி, லொட்டு, லொடஸ்க்கு எல்லாம் கேட்டு இருக்காங்களே அதை நிரப்பலாம் என்று நினைத்து நிரப்பினேன்.

அதுல Pan நம்பர், டிரைவிங் லைசன்ஸ் நம்பர் எல்லாம் கேட்டு இருந்தாங்க. நம்ம கிட்டத்தான் இரண்டுமே கிடையாதே, இருந்தாலும் வெறுமையா விட முடியுமா, அதனால ஒரு கோடு போட்டு வச்சேன். இந்த வருஷம் முடிவதற்குள் இரண்டும் வாங்கிவிட வேண்டும் என்ற வைராக்கியத்தோடு.

ஜனவரி 1 - எதாவது எழுத வேண்டுமே. சரி முதலில் பிள்ளையார் சுழி போட்டுவிட்டு எழுத ஆரம்பித்தேன். என்ன எழுதுவது என்றுப் புரியவில்லை. கொஞ்ச நேரம் மேலேப் பார்த்தேன். அப்புறம் கன்னத்தில் கை வச்சு கிட்டு உட்கார்ந்து யோசிச்சுப் பார்த்தேன். விஷயம் ஒன்னும் தோணவேயில்லை. இங்க காப்பி ஆறிப் போகுது, அங்க உட்கார்ந்து காலங்கார்த்தால மோட்டுவளையை பார்த்து என்ன ஆகப் போகுதுன்னு தங்கமணி ஒரு சவுண்ட் விட்ட வுடனே, புது வருஷம் அதுவுமா டோஸ் வாங்க வேண்டாம் அப்படின்னு நினைச்சு, டைரி என்பதே அன்று நடந்த விஷயங்களை சாயங்காலம் இல்லாட்டி ராத்திரி உட்கார்ந்து எழுதணும் அப்படின்னுட்டு மூடி டிராயரில் பத்திரமா வச்சுட்டு வந்துட்டேன்.

அன்று புது வருஷம் என்பதால் நண்பர்கள் சிலர் வீட்டுக்கு வந்தனர். நான் சிலர் வீட்டுக்கு போனேன். எல்லாத்தையும் மனதில் குறித்துக் கொண்டேன். இதையெல்லாம் ஞாபகமாக டைரியில் எழுத வேண்டும் என்று. சாயங்காலம் இவை எல்லாவற்றையும் ஞாபகமாக குறித்துக் கொண்டேன். ஒரு 10 லைன் எழுதியிருந்தேன். பார்த்த போதே எனக்கே ஒரு சந்தோஷம். முதல் நாள் இவ்வளவுதான் எழுதமுடியும் என்று எனக்கு நானே சமாதானம் செய்து கொண்டேன்.

அடுத்த நாள் சிலரைச் சந்தித்ததுப் பற்றி எழுதினேன். 4 லைனுக்கு மேல் போகவில்லை.

மூன்றாம் நாளும் இது மாதிரி 4 வரி எழுதினேன். அப்ப தங்கமணி தினமும் ராத்திர் என்னமோ எழுதறீங்களே என்ன அப்படின்னு கேட்டாங்க. ஒன்னுமில்ல நாட் குறிப்பு புத்தகம் எழுதறேன் அப்படின்னேன். நீங்க எழுத்தாளார எப்ப மாறீனீங்க அப்படின்னு கேட்டாங்க. நான் சொல்வது புரியவில்லை என்றால் என்ன பேசறேன்னு கேட்கணும். சும்மா இப்படி எல்லாம் கேள்விக் கேட்கபிடாது அப்படின்னு கேட்கணும் நினைச்சு, ஒன்னுமில்லம்மா டைரி எழுதறேன் அப்படின்னு சொன்னதுக்கு, தமிழ்ல டைரின்னு சொல்லிட்டு போக வேண்டியதுதானே, ஏன் இப்படி பயமுறுத்தறீங்க(?) அப்படின்னு முகவாயில ஒரு இடி இடிச்சுட்டு போன்னாங்க.

அதுக்கு அப்புறம் பிப்ரவி 1 அன்றுதான் டைரி பற்றி நினைப்பு வந்தது. அடடா இத்தனை நாளும் எழுதாம போயிட்டோமேன்னு ஒரே வருத்தமா போயிடுச்சுங்க. என்ன செய்வது போனது போனதுதான். ஆனாலும் என்ன எழுதுவது என்றுத் தெரியவில்லை. சரி தினமும் என்ன செலவு செய்தோம் அப்படின்னு எழுதலாம் அப்படின்னு நினைக்கும் போதுதான்,இந்த வீட்டில் நான் செலவு எதுவும் செய்வது இல்லை என்ற ஞாபகம் வந்தது. அப்படி இப்படின்னு மூளையை (?) கசக்கி, அன்னிக்கு சந்தித்தவர்கள், அலுவலகத்தில் நடந்த விஷயங்கள், சிலருக்கு எழுதிய மெயில் எல்லாம் எழுதினேன்.

இப்படி அப்படின்னு தீடீரென நினைச்சு எழுதுவேன். அப்புறம் கொஞ்ச நாள் எழுத மாட்டேன். 3 மாசம் போச்சு. தங்கமணி, இந்த டைரியை வச்சுகிட்டு என்ன செய்யறீங்க. 3 மாசத்தில் அங்க அங்க எழுதியிருக்கீங்க அப்படின்னு கேட்டாங்க.

நானும் மத்தவங்க டைரியெல்லாம் படிப்பது ரொம்ப தப்புன்னு சொன்னதுக்கு, நான் உங்களில் பாதிதானே, அதனால படிச்சா தப்பு ஒன்னுமில்ல அப்படின்னு சொன்னாங்க. சொல்லிட்டு, எனக்கு வரவு செலவு கணக்கு எழுத நல்லதா ஒரு நோட்டு இல்ல. இதுல நீங்க ஒன்னும் எழுதுவதில்லையே எனக்கு கொடுங்க அப்படின்னு கேட்டாங்க. அப்பாடா இதுதான் சமயம் என்று, நானும் டயரியில் அதைத்தான் எழுதணும் என்று இருந்தேன். நீயே (நீங்களே?) சரியாச் சொல்லிட்டே. வச்சுக்கன்னு உடனே தூக்கிக் கொடுத்துட்டேன். அப்பாடா இந்த டைரி எழுதுவதில் இருந்து தப்பிச்சுட்டேன்.

அப்ப நினைச்சுகிட்டேன்.. இந்த டயரி எழுதுவது எவ்வளவு கஷ்டமான விசயம் என்று..

நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க