பிப்ரவரி 13, 2003

ஒவ்வொருவருக்கும் சில நாட்களை மறக்க முடியாததாக ஆகிவிடும்.

என்னால் மறக்க முடியாத நாள்..... பிப்ரவரி 13, 2003.

அன்று உறவினர் ஒருவர் இறந்து விட்டதால் அவர்கள் வீட்டிற்கு துக்கம் விசாரிக்க தந்தையுடன் சென்று, ஈமச்சடங்குகள் முடியும் வரை இருந்து விட்டு, வீட்டிற்கு வரும் போது காலை 11.00 ஆகிவிட்டது.

அலுவலகத்தில் சில முக்கியமான வேலைகளை முடிக்க வேண்டியிருந்ததால், சாப்பிட்டு விட்டு, அலுவலகம் கிளம்பினேன். அப்போது நேரம் மதியம் 12.15 ஆகி இருந்தது.

நான் குடியிருந்தது மடிப்பாக்கம். அலுவலகம் இருந்தது நீலாங்கரை. வீட்டில் இருந்து, அலுவலகம் செல்ல, குரோம்பேட்டை - துரைப்பாக்கம் ரேடியல் சாலையை உபயோகப்பது வழக்கம். அந்த சாலை அப்போதுதான் போடப்பட்டு கொண்டு இருந்ததாலும், வாகனப் போக்குவரத்து மிக குறைவாக இருக்கும் என்பதாலும் அந்த வழியை உபயோகப் படுத்துவேன். பாலாஜி டெண்டல் காலேஜ் முதல் துரைப்பாக்கம் வரை எந்த விதமான தடங்கல்களும் இல்லாமல் வேகமாக செல்ல முடியும். டவுன் பஸ் எதுவும் அந்த வழியில் செல்வதும் கிடையாது.

அன்று அலுவலகத்திற்கு செல்லும் போது, துரைப்பாக்கத்திற்கு 1 கி.மீ. முன் ஒருவர் லிப்ட் கேட்டார். பார்ப்பதற்கு கல்லூரி மாணவர் மாதிரி இருந்தார். அவர் முதுகில் ஒரு பை. வலது கையை பின்புறம் வைத்துக் கொண்டு, இடது கையால் தம்ஸ் அப் மாதிரி காண்பித்து லிப்ட் கேட்டார். நான் சாதரணமாக யாரவது லிப்ட் கேட்டால் கொடுப்பது வழக்கம். அதிலும் அந்த சாலையில் பஸ் போக்குவரத்து இல்லாததால், பரிதாபப்பட்டு கொடுப்பேன்.

அன்றும் அது போல பரிதாப்பட்டு, வண்டியை நிறுத்திய உடன், மிகப் பெரிய கத்தியை எடுத்து காண்பித்து, கத்தி என்றால் சாதரண கத்தி இல்லை, அந்த காலத்தில் அரசர்கள் வைத்து இருப்பார்களே அது மாதிரி பெரிய கத்தி, வண்டியை கொடுடா, வண்டியை கொடுடா என்று மிரட்ட ஆரம்பித்தான். கொடுக்காவிட்டால் கத்தியால் குத்தி விடுவேன் என்றும் மிரட்டினான்.

எனக்கு ஒரு பழக்கம் உண்டு. நான் இரு சக்கர வாகனத்தில் இருந்து இறங்கும் போது எப்போதுமே, இடது பக்கம் இறங்காமல், வலது பக்கம் இறங்கும் வழக்கம் உள்ளவன்.

அதனால் அவனிடம், உனக்கு பணம் எதாவது வேண்டுமா, சொல்லு என்று சொல்லிக் கொண்டே, சைட் ஸ்டாண்டை போட்டுவிட்டு வண்டியை ஆஃப் செய்துவிட்டு, சாவியை எடுத்துக் கொண்டு வலது பக்கமாக இறங்கி ஓட ஆரம்பித்தேன். அவனும் துரத்த ஆரம்பித்தான். அன்று இருந்த களைப்பில் வேறு வழியில்லாமல் வண்டி சாவியை தூக்கிப் போட்டு விட்டு ஓட ஆரம்பித்தேன்.

அதன் பிறகு, துரைப்பாக்கம் போலீஸில் புகார் கொடுத்தது, பின்னர் அவர்களால் கண்டு பிடிக்க முடியாமல் அவர்கள் நோ டிரேசிங் சர்டிபிகேட் வாங்கி, வண்டிக்கான இன்சூரண்ஸ் தொகையை பெற்றேன்.

அன்று பெற்ற அனுபவம், இன்று வரை, யாருக்கும் லிப்ட் கொடுப்பதில்லை...