சேமிப்பின் அவசியம்

காரணம் தெரியவில்லை. இன்று காலையில் இருந்து மறைந்த தந்தையின் நினைவுகள். அவர் மறைந்து வருடங்கள் 3 முடிந்தாலும், பல சமயங்களில் அவரின் இழப்பு மறக்க இயலவில்லை. அவர் அடிக்கடி சொல்லும் ஒரு விசயம் “சேமிப்பு”. இன்று முழுவதும் அவரின் அறிவுரைகளை நினைத்து கொண்டு இருக்கும் போது, இதை ஏன் ஒரு பதிவாக நாம் போடக்கூடாது என்று தோன்றியது. போட்டுவிட்டேன்.

நாம் ஏன் சேமிக்க வேண்டும். நல்லாதானே சம்ம்பாதிக்கின்றோம். பதவி விலகும் போது, பி.எஃப்., கிராஜுவிட்டி எல்லாம் இருக்குமே போதாதா என நினைக்கக் கூடாது.

சேமிப்பு என்பது சிறு வயது முதல் வரவேண்டும். படிக்கும் காலத்திலேயே என் தந்தை மாதா மாதம் ரூ. 10 கொடுத்து, என் பெயரிலேயே, அஞ்சல் அலுவலகத்தில் ரெகரிங் டெபாசிட் போட வேண்டும், அதுவும் நானே போய் போட்டுவிட்டு வரவேண்டும் எனவும் சொல்லுவார்.

என் தந்தை கற்று கொடுத்தது.. எவ்வளவு சம்பளம் என்பது முக்கியமல்ல.. எவ்வளவு குறைந்த சம்பள்மாக இருந்தாலும், அதிலும் சேமிக்க பழக வேண்டும் என்பார். அவரும் அந்த மாதிரி வாழ்ந்தும் காட்டினார்.

சேமிப்பு என்பது எந்த அளவுக்கு எனக்கு உதவியது என்பதற்கான உதாரணம் இது..
நான் அப்போது ஒரு இரு சக்கர வாகன தயாரிப்பு நிறுவனத்தில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தேன். சம்பளம் மாதம் ரூ. 600 தான். மாதா மாதம் 50 ரெக்கரிங் டெபாசிட் போட்டுகிட்டு வருவேன்.

1988 ஆம் வருடம் பிப்ரவரி மாதம் 28 ராத்திரி நிறுவனம் திடீரென lockout பண்ணிவிட்டார்கள். மறுநாள் சம்பளம் வரும் நினைச்சுகிட்டு இருந்தபோது இப்படி ஆகிப்போச்சு. என்ன செய்வது கையிருப்பு வெறும் 20 ரூபாய்தான். அங்கதாங்க நான் போட்ட ரெகரிங் டெபாசிட் உபயோகப்பட்டுச்சுங்க. மார்ச் மாதம் 2 ஆம் தேதியோட என்னோட ரெகரிங் டெபாசிட் முடிவடைஞ்சுதுங்க.. 640 ரூபாய் கைல கிடைச்சுதுங்க.. அந்த பணம் அந்த சமயத்தில் ஒரு பொக்கிஷம் கிடைத்த மாதிரி இருந்ததுங்க..

சேமிப்பைப் பற்றி இதில் நான் கற்ற அறிவு, எந்த பள்ளியில் படித்தாலும் கிடைக்காது.. அனுபவம் நல்ல ஆசான்..

ஒரு காசு பேணின் இரு காசு தேறும் (என்னங்க பழமை இது சரியா எனச்சொல்லுங்களேன்)